W słoneczny dzień mogę prowadzić rozmowę prawie bez trudności. W mglisty znajdowanie słów to prawdziwa sztuka.Należałam do ludzi, którzy niczego nie zapominają. Imię raz spotkanej osoby pamiętałam po upływie miesięcy, a nawet lat. W pracy wszyscy podziwiali, jak potrafiłam wszystko odtworzyć z pamięci. Wszystko było na zawołanie dostępne w mojej pamięci i nigdy nic ci się nie mieszało. A teraz? Czuję się ogłupiała, sfrustrowana, skołowana i poniżona. W panice przeszukuję swój mózg w poszukiwaniu jednego słowa. Przełykam wstyd, bo słowo, nad którym tak rozpaczliwie się głowiłam, było całkiem niepozorne i zwykłe. Chodziło o "i".Prowadząc samochód, podnoszę wzrok na drogę, ale to wszystko, co potrafię zrobić - po prostu patrzę. Co się robi dalej? Dlaczego następny krok nie przychodzi mi do głowy?Mam skręcić na końcu ulicy, ale jak? Jak skręca się w prawo?Problem demencji nie musi, ale może spotkać każdego z nas. Prowadzimy intensywne życie, mamy wiele obowiązków i zainteresowań, otaczamy się ukochanymi ludźmi, wybieramy miejsca, w których czujemy się bezpieczni, i co najważniejsze - pamiętamy o tym wszystkim. Tworzenie wspomnień to jedna z najcenniejszych umiejętności ludzkiego mózgu i źródło naszej tożsamości. Nasza pamięć jest jak magiczny kufer, z którego w razie potrzeby możemy wydobyć twarze, za którymi tęsknimy, zapachy, które tylko my tak dobrze znamy, lub miejsca, w które być może już nie wrócimy.Jak więc poradzić sobie, gdy ten kufer coraz częściej okazuje się zamknięty? I jak o tym mówić, gdy umysł przestaje być naszym pomocnikiem? W swojej przełomowej książce Wendy Mitchell dzieli się z czytelnikiem bardzo osobistą i przejmującą opowieścią o tym, jak z osoby niezwykle aktywnej zawodowo i rodzinnie, miłośniczki biegania i górskich wędrówek, zmieniła się niepostrzeżenie w pacjentkę cierpiącą na zaniki pamięci. Pokazuje też, jak znalazła w sobie nadzieję oraz siłę do walki, przyrzekając sobie, że będzie wymykać się chorobie tak długo, jak to możliwe.

Ken Abraham z początku postrzega zmiany w zachowaniu swojej mamy - utratę pamięci, spadek formy fizycznej, nietypowe reakcje - jako normalne dla osób w podeszłym wieku. Wkrótce jednak uświadamia sobie, że to demencja; i że nieodwracalnie zmieni ona życie jego mamy, a także życie całej rodziny. Rejestrując pogarszający się systematycznie stan matki, Abraham podpowiada, w jaki sposób radzić sobie z chorobą i jej konsekwencjami w gronie rodzinnym. Z humorem, a zarazem przypominając, że Dekalog nakazuje nam czcić rodziców, dodaje czytelnikom odwagi w podejmowaniu obowiązków, częstokroć trudnych, proponuje wiele praktycznych rad, które rodziny mogą zastosować, aby uczynić to doświadczenie bezpieczniejszym, lepszym, znośniejszym dla osoby dotkniętej chorobą. Nie pozwól się zaskoczyć - bądź poinformowany, zanim stawisz czoła wyzwaniom i trudnościom związanym z chorobą Alzheimera lub demencją u drogiej ci osoby. Ta książka może ci w tym pomóc.

W życie rodzeństwa Lipowskich - Bogusi, Leszka, Tosi i Dąbrówki - bez zaproszenia wkracza ZMIANA. Muszą zostawić rodzinną Warszawę i przeprowadzić się do Bielin. Rodzice wywrócili ich życie do góry nogami, kiedy podjęli decyzję o ROZWODZIE.

Zmianom nie ma końca, bo zamieszkują w wielkim domu ciotki Mirki, w młodości szeptuchy, teraz schorowanej staruszki, która w dodatku z każdym dniem wydaje się tracić coraz bardziej kontakt z rzeczywistością, a w cichych rozmowach pojawia się słowo ALZHEIMER.

Wychowane w stolicy dzieci na wsi poznają inny świat - starych wierzeń, szeptuch, bóstw i demonów. Czy to tylko SŁOWIAŁSKIE LEGENDY, czy może na własnej skórze młodzi Lipowscy przekonają się, że to nie zapomniane zabobony, ale prawda.